Hier volgt het vervolg van onze blog van 29 mei 2025.
Wij zijn Linda en Frank. Sinds december 2024 brengen wij onze tijd samen door. We hebben onze banen opgezegd, kochten een daktent en vertrokken richting het zuiden. Hier lees je hoe het ons verging tijdens onze eerste maand op reis.
Heb je al eens ingezoomd op Google Maps en gekeken hóe dicht bij elkaar het noorden van Marokko en het zuiden van Spanje liggen? Als je dat eenmaal gezien hebt, kun je niet anders dan de boot oprijden en de oversteek maken.
Al vanaf het begin van onze reis wisten we dat we dit wilden doen. Op naar de zon, de zee en de bergen. Na een maandje in Spanje was onze uitrusting uitgebreid getest, aangevuld en opnieuw ingedeeld. Wij waren er klaar voor: met de daktent naar Marokko.
Marokko als vakantiebestemming
Marokko staat natuurlijk bekend om haar prachtige steden. Toch kozen wij ervoor deze drukke plekken te vermijden en op zoek te gaan naar de lange stranden, hoge golven en steile bergen. Marokko is groot en we kwamen tijdens onze rondreis allerlei verschillende culturen tegen. Om wat meer te weten te komen over de bevolking van Marokko en ons onder te dompelen in de Marokkaanse geschiedenis, luisterden we een aflevering van de podcast Alle geschiedenis ooit waarin historica Nadia Bouras hierover vertelt. Zeker een tip!
Surfen
De eerste taak die we van onze Marokkaanse to-do-list konden afstrepen, was surfen. Hiervoor reisden we naar het surfersdorpje Sidi Kaouki. Een erg populaire bestemming die vooral draait op het surftoerisme. Wel begrijpelijk want het strand is prachtig en de golven zijn perfect. Zowel voor ervaren surfers als voor beginners zoals wij.
Wij besloten onze daktent op te zetten op Camping Soleil Sidi Kaouki. Toen we er aankwamen leek deze camping volledig vol. Gelukkig mochten we van de campingbaas op een geïmproviseerde plek in het midden van de camping slapen. Door ons omgedoopt tot het ‘sukkelplekje’. Gelukkig wisten we de volgende dag een mooie plaats aan de zijkant te bemachtigen, waar we een week bleven staan. Vanaf deze veilige haven konden we dagelijks zien dat wij gelukkig niet de enigen waren die op het sukkelplekje belandden.
Het werd een week vol surfen, wandelingen langs de kustlijn en heerlijk eten in de vele restaurantjes. In Sidi Kaouki vloog de tijd voorbij. Maar na een week zomeren riepen de bergen ons. Tijd om ons kampement weer in te pakken, campingeigenaar Ali vaarwel te zeggen en op weg te gaan naar het Atlasgebergte.
Het Atlasgebergte
Van de zee naar de bergen betekent een flink verschil in temperatuur. Om rustig te acclimatiseren trakteerden we onszelf op wat overnachtingen in een Dar in Asguine. Deze homestay bleek door de smalle straatjes moeilijker bereikbaar dan verwacht. We prezen ons gelukkig dat we niet in een grote camperbus reden, want dan hadden we deze prachtige plek aan ons voorbij moeten laten gaan.
Toen we eenmaal gewend waren aan de bergtemperaturen, trokken we door naar onze volgende camping. Nietsvermoedend begonnen we aan onze mooiste reisdag in Marokko. We reden namelijk door Tizi-n-Tichka. Dit is een bergpas die deel uitmaakt van de hoofdweg N9 tussen Marrakech en Ouarzazate. Zelf wisten we niet dat we hier doorheen zouden rijden, maar bij deze: sla deze prachtige weg niet over als je er in de buurt bent!
Na een lange reisdag kwamen we moe maar voldaan aan op camping Atlas View. Een hele basale camping met weinig voorzieningen, maar met eigenaren die ons zo hartelijk ontvingen dat we niet meer weg wilden. In de ochtend werden we hier wakker met vers gebakken brood wat we opaten met uitzicht op het Atlasgebergte. Vanaf deze camping maakten we een mooie wandeling naar Aït-Ben-Haddou. Deze middeleeuwse stad wordt ook wel Marokko’s Hollywood City genoemd. Hier zijn namelijk verschillende bekende films opgenomen, zoals The Gladiator en Babel. Dit maakt de stad een echte toeristentrekpleister.
Kloven, katten en apen
Na Marokkaans Hollywood was het tijd om de Gorges, oftewel kloven, van Marokko te verkennen. We startten in de Dadésvallei. Hier verbleven we op camping Aït Oudinar. Éen van onze favoriete campings in Marokko: goede faciliteiten, een hartelijk ontvangst én elke ochtend bracht de eigenaar ons versgebakken brood en msemmen (een soort Marokkaanse pannenkoek). We maakten hier twee mooie wandelingen. In deze regio zijn verschillende mogelijkheden om met een gids op pad te gaan, maar in onze ervaring kun je ook prima via All Trails of Google Maps zelf een route uitstippelen.
De tweede kloof die we bezochten is de bekendste van Marokko: de Todgha kloof. Deze kloof staat bekend als klimparadijs, daarom wilden we deze natuurlijk niet missen. Maar ons viel deze plek tegen. Begrijp ons niet verkeerd, het is een prachtige kloof, maar deze bestemming was het gewoon niet voor ons. We konden hier geen fijne camping vinden, het was er druk en nogal toeristisch. We reden snel door.
Dat bleek een goede keuze, want we kwamen terecht op camping Jurassique. Een leuke, rustige kampeerplaats in de Ziz vallei. Een plek die tot de verbeelding spreekt, want in deze regio zijn veel fossielen gevonden en te vinden. Voor ons een reden om tijdens onze wandelingen extra goed naar de grond te kijken (de auto was inmiddels al een paar kilo zwaarder door alle bijzondere stenen die we hadden gevonden). Vanaf camping Jurassique wandelden en klauterden we naar een mooi uitzichtpunt waar we kilometers ver konden uitkijken over de vlaktes van de vallei.
Van onze campingburen op camping Jurassique kregen we de tip om door te rijden naar het cederbos bij Azrou. Hier kun je namelijk apen spotten! Dat hoef je ons geen twee keer te vertellen dus met volle vaart (maar niet te snel want we hadden onze eerste verkeersboete al binnen) reden we naar camping Amazigh in Azrou. Deze camping op loopafstand van het cederbos had al zoveel leuke dieren dat we de apen bijna vergaten. Er waren lieve katten, gezellige kippetjes en klepperende ooievaars. Wederom een parel van een camping, waar we besloten drie nachten te blijven. Na de apen gespot te hebben (op een grote parkeerplaats tussen hordes toeristen) maakten we in dit nationaal park nog een aantal mooie wandelingen. Tijdens deze wandelingen kwamen we dan weer niemand tegen.
Met pijn in het hart namen we afscheid van onze kattenvrienden om onze weg te vervolgen naar onze laatste bergachtige bestemming in Marokko: Chefchaouen. Dit stadje in het Rifgebergte staat bekend om haar blauwgeschilderde huizen. Deze zorgen voor een uniek beeld als je op het stadje afrijdt. In het noorden van Chefchaouen vonden wij camping Azila. Perfect gelegen om zowel de medina van Chefchaouen te bezoeken als de Jebel el Kelaa te beklimmen. Zo scoorden we op onze laatste bestemming de nodige souvenirtjes én spierpijn. Klaar voor de reis terug naar Spanje.
Er volgen nog 2 extra blogs over Marokko in de komende 2 weken. Mis ze niet.
