Hier volgt het vervolg van onze blog van 15 mei 2025.
Wij zijn Linda en Frank. Sinds december 2024 brengen wij onze tijd samen door. We hebben onze banen opgezegd, kochten een daktent en vertrokken richting het zuiden. Hier lees je hoe het ons verging tijdens onze eerste maand op reis.
Wandelkoorts
De Spaanse winter trakteerde ons op vele koude nachten. Om de kou van ons af te schudden maakten we mooie hikes. Onze vier favoriete hikes in Spanje van noord naar zuid:
-
SL-C 20 Cala Pedrosa i Cala Feriol in berggebied Montgri. Een leuke wandelroute langs de baaien van Pedrosa en Ferriol. We genoten van prachtige uitzichten en het pad was erg gevarieerd.
-
Embalse de Guadalest - Penya Alta - Cim de l’Aixortà in Benimantell. Vanaf camping Refugio de Guadalest maakten we een uitdagende hike van 18 km. Het eerste deel van het pad liepen we stevig bergopwaarts, maar door het steeds veranderende uitzicht was dat prima te doen. Een leuk extra'tje op deze hike: de hond van de campingbaas liep de hele weg met ons mee. Het is niet gegarandeerd dat hij dat bij iedereen doet.
-
SL-A 272 El Castaño Milenario in Nevada. Een perfecte herfstwandeling die start bij camping Alpujarras. We aten onze lunch bij een sprookjesachtig bruggetje, passeerden een eeuwenoude kastanjeboom en liepen lange tijd langs een heerlijk kabbelend beekje.
-
El Chorro - Pico Huma - El Púlpito in Álora. Pittige hike, maar zeer zeker de moeite waard. We liepen door de bossen omhoog, raakten een keer de weg kwijt, maar bereikten uiteindelijk na 3 uurtjes de top van El Chorro. Vanaf hier kun je de kliffen zien waarlangs de Calminito del Rey loopt, een van de bekendste wandelroutes in Spanje. Deze sloegen wij over. In plaats van de Calminito del Rey liepen wij naar een ‘mirador’, een uitkijkpunt. Deze heet ‘Mirador de las Buitreras’. Deze mirador mag je niet overslaan als je in de buurt bent, want hier heb je prachtig uitzicht op het broedgebied van de vale gier. Wij hebben zeker twee uur zitten turen naar deze machtige beesten. Neem wel je verrekijker mee!
Onze bepakking
Ter voorbereiding op onze reis hadden we natuurlijk goed nagedacht over wat we mee zouden nemen. Maar, tot je echt onderweg bent, weet je eigenlijk niet wat je echt nodig hebt (en wat je dus vooral ook niet nodig hebt).
Allereerst hebben we natuurlijk onze daktent, inclusief ondertent. Dit is ook direct de eye-catcher van onze uitrusting. Want tussen alle grijs-witte campers en caravans valt zo'n zachtbruine tent wel op. Soms kwamen mensen ons direct complimenteren ‘Pretty cool set-up guys!’ in andere gevallen hoorden we andere kampeerders zeggen: 'Wow, zie je die tent daar?!’ Onze Britse buurman Bruce had de dag van zijn leven toen we naast hem parkeerden en hij eindelijk weer eens een daktent zag. Hij had twee jaar door Afrika gereisd met een tent op het dak van z'n 4x4. We hebben braaf naar al zijn verhalen over dit avontuur geluisterd.
En dan natuurlijk de rest van onze spullen. Eerlijk gezegd hadden we ons een beetje verkeken op de ruimte in onze auto. Thuis moesten we beslissen dat het aangeschafte koelkastje toch achter moest blijven. Wat de selectie wel heeft gehaald: een kookkrat (met pannen, bestek, kruiden en campingservies), eetkrat (voor onze boodschappen) twee backpacks vol kleding, een tas vol klimspullen, Porta Potti, invouwbare jerrycan, afwasteiltje, kookpitje, twee stoelen en een tafel, wat extra dekentjes en tenslotte twee tassen die we hebben omgedoopt tot grabbeltassen. Zoek je iets maar weet je niet waar het is? Kijk dan in de grabbeltas. Onderweg schaften we nog een opvouwbaar zonnepaneel aan, zodat we in principe altijd vrij kunnen staan.
Met deze bepakking maken we binnenkort de overtocht naar Marokko, waar ons vast weer nieuwe avonturen, interessante ontmoetingen en prachtige uitzichten staan te wachten.
Maar nu eerst de was.
Door omstandigheden is de trip van Linda en Frank kort onderbroken geweest. Ze gaan in juni van dit jaar weer op pad. Zodra er nieuwe berichten zijn gaan wij verder met deze reeks.
